βοηθειαα τρομοκρατες...

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΧΟΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΩΝ ΝΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ Η ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ


ΣΠΑΣΟΥΝ(ΚΑΛΥΤΕΡΑ) ΑΜΕΣΩΣ!


ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΕΝΑ ΜΠΑΜ.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ!


ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ.

για σας

Τι έζησα;

Δεν ερωτεύτηκα τον Σιδηροπουλο...

Δεν έπεσα πάνω στον Ασιμο για να με βρίσει ενα λεπτό αργότερα...

Δεν θυμωσα μαζί με την Γώγου...

Τι εζησα;

Και τώρα;Τώρα τίποτα...Φθήνια.Η μόνη λέξη που μπορώ να βρω.αα.Οχι,Και πόζα.

ΟΛΟΙ ΣΑΣ!Το ξέρετε...ΟΛΑ για την ποζα!

τιποτα...
απλως τιποτα

sth like poetry

Τι είναι σωστό και τι οχι?

Να ακολουθεις την καρδιά σου,μου είπε.

Και αν προδωθώ?

Να συγχωρεσεις...
Και αν προδωσω?

Να ελπίζεις πως θα συγχωρεθείς...

Συγχωρεση...Μεγάλη κουβέντα.Δέσμιοι είμαστε στα πρεπει,τα μη,τα
οχι...Δεν τα ακολουθώ! ...Θα μείνω μόνος...?

Οχι.Οποιος σε αγαπά θα ερθει κόντα σου.Αν δεν γίνει αυτό,κάτι εκανες λαθος.

μια κραυγη απελπισιας...

Νιωθω οργη...ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ...Ναι,αλλο μπατσοι αλλο αστυνομικοι...Αλλα αυτη η μερα ηταν του Αλεξη...Ηταν ΔΙΚΗ ΜΑΣ.
στη μνημη του αλεξη...
Δεν θελω να ξεχασω...Δεν πρεπει να ξεχασω...Νιωθω μια βαθια λυπη...Φοβαμαι...Αλλα δεν θα το βαλω κατω...Ισως μιλα η επαναστατικοτητα των 16 χρονων μου...Αλλα ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το βαλω κατω!Στην μνημη του Αλεξη λοιπον που και εκεινος ψαχνοταν,ενιωθε , φοβοταν,ζουσε.Μπορει να μην τον ξερω,αλλα αντιπροσωπευει την νεολαια,τον αθωο και τον αδυναμο ταυτοχρονα,ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΩΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗΣ...
σημερα ξεχασαν πολλοι...



ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ!ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!

Ο Δεκεμβρης εφτασε...
Επομενη Σταση ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!



συνεχιζεται...

εσωτερικος μονολογος.....

Οι μερες πλησιαζουν...Ο Δεκεμβρης ερχεται...Φοβαμαι?Ναι...Εχουν τα οπλα εχουμε τη θεληση...Την τελευταια φορα δειλιασα...Στοχευουν στο φοβο μας...Ο Δεκεμβρης θα ειναι ενα στοιχημα με τον εαυτο μου...Εσυ θα εισαι εκει?Λες να φοβηθουν αν μας δουν μαζι?Εννοω...ΟΛΟΥΣ μαζι...



They say jump and ya say how high
Ya brain-dead
Ya gotta fuckin' bullet in ya head
Ratm

hope...

Φοβάμαι την τηλεόραση!
Σα Δουρειος Ιππος σε κάθε σαλόνι,κάθε υπνοδωμάτιο κατεβαίνει όμορφη , λεπτή,νέα συνήθως ξανθά τα μαλλιά της.Έρποντας στην καθημερινότητα και στη συνειδηση μας.Επιβάλλει το γουστο της , το αστείο της τη μίζερη γλώσσα της σε μας μα πιο πολύ στα παιδιά μας.Ξεριζώνει αργα την ηθική,φυλακίζει την ελευθερη σκέψη μας.Μισεί τα βιβλία χλευάζει την παράδοση,αρνείται τη γλώσσα,έχει αμνησία στην ιστορία ,υμνεί το τίποτα ,σπρώχνει μπροστά τη βλακεία, χειροκροτεί και καμαρώνει το αυτονόητο.Ναρκώνει την ιδιοσυγκρασία μας και δημιουργεί γενεές μονοχνοτων και μη σκεπτομενων ,ετοιμοι να δεχτούν τροφή μασημένη.Μείναμε εκατομμύρια μόνοι μας.Διαλύεται ο κοινωνικός μας ιστός και κοιτάζουμε μουδιασμένοι.Φοβάμαι την τηλεόραση!Νηστικός θα μείνω στη τροφή της, τα μάτια μου θα κλείσω μπροστά της!Θα την σβήσω και θα βγω ΕΞΩ!

Παν.Κων.Λούτας.


Τι να ζητήσω απ' τον Θεο?
<<Θεέ μου,απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ,θέλω να με κάνεις τηλεόραση!Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου.Θέλω να έχω δικο μου χώρο.Να έχω την οικογένεια μου γύρω από εμένα,να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω.Οταν θα είμαι τηλεόραση θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν γυρνάει απ'την δουλειά,ακόμα και όταν είναι κουρασμένος,Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημενη και όχι να με αγνοεί...Θέλω τα αδερφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ωρες μαζί μου.Θέλω να νιώθω πως η οικογένειά μου αφηνει τα πάντα στην άκρη πότε-πότε για να περνάει λίγο χρόνο μαζί μου.Και το τελευταίο κανε με έτσι ωστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.>>


{απο εκθεση μαθητη του δημοτικου}η δασκάλα που τη βαθμολογουσε την εκανε να κλαψει.Ο συζηγος της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε <<τι συμβαίνει>>?Αυτή απάντησε:<<Διαβασε αυτη την έκθεση,
την έχει γράψει ένας μαθητής μου>>.Ο συζηγος είπε:<<Το καημένο το παιδί.Τι αδιάφορους γονείς που έχει!>>Αυτή τον κοίταξε και του είπε:<<Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας...>>


Τα παραπάνω αποσπασματα είναι από εφημερίδα.


Προσκολλημένη στη ζωή μας.Αναπόσπαστο κομμάτι της.Η τηλεόραση του σήμερα με τα σκάνδαλα τα πρωινάδικα τις "ξανθές" τα λαμόγια.Το φανταχτερό πλην τίμιο κόσμο των σταρς που παρελαυνουν στις lifestyle εκπομπες και το προτυπο που επιβάλλουν και που εμείς,άβουλα πλάσματα,ακολουθούμε.Η μάλλον νομίζουμε πως ακολουθούμε.Τι ματαιοδοξία!Μοχθούμε και καταναλώνουμε όλη μας την ενέργεια στο να μοιασουμε σαυτους που κρατάνε τα ηνία της τηλεόρασης.Γιατί,η ζωή σου είναι σημαντική μόνο αν είσαι tvπερσόνα.Αλλιώς είσαι ένα τίποτα.Και το χειρότερο?Είσαι καταδικασμένος να παρακολουθεις τις "λαμπερές" ζωές αυτων που "θαυμάζεις" στη τηλεόραση.
Μια οθόνη έγινε το κέντρο της ζωής μας.Η κύρια απασχόληση μας.Οι προσδοκίες και τα όνειρά μας εκεί...Και να σου πω κάτι?Εκεί θα μείνουν εκτός και αν αποφασίσεις να την κλείσεις.Δεν είναι εκεί η πραγματική ζωη...!ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!ΤΟ ΞΕΡΩ!

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ...Ευτυχως που υπαρχετε...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

peace 'n' love!

Δεν υπάρχει λόγος να μισούμε...Απλα δεν ξερω τι να πω όταν εχω να κανω με ατομα σαν και εσάς...Και,παρολο που δεν το θελω ,σας συναντω συχνα.
στους δρομους στις πλατειες στο σχολειο στους τοιχους...Καθοδηγουμενα ανιδεα παιδακια...με τον αγκυλωτο σταυρο στην μπλουζα λες και ξερετε τι σημαινει.Σας λυπαμαι.Δεν το λεω με μισος...Δεν ξερω τι αλλο να νιώσω για σας εκτός απο οικτο...

I'd rather be hated for who I am, than loved for who I am not.


Kurt Cobain.

ΝΕΑ ΑΡΧΗ...

Σηκωνω μανικια και αρχιζω δουλεια.Θα σας ενημερωνω για την προοδο μου...

Όλοι λένε το ορμητικό ρευμα βιαιο.

Μα την κοίτη του ποταμού που το κρατάει κανείς δεν τη λεει βιαιη...

Μπερτολτ Μπεχτ.

Η συγχώρεση δε σημαίνει "Αυτό που έκανες δεν με πειράζει". Απλά σημαίνει "Δεν είμαι πλέον πρόθυμος να νιώθω πόνο σε σχέση με τις πράξεις σου".



Σε είδα...
Γνωριστηκαμε,
Σε συμπαθησα,
Με συμπαθησες και συ...
Γιναμε φιλοι,
Καναμε πολυ παρεα,
Σου ανοιξα την καρδια μου,
Μου ανοιξες την δικη σου,
Με προδωσες,
Σε συγχωρεσα.




Δεν αξίζει να κλάψεις για κανέναν... όσοι αξίζουν τα δάκρυά σου, δεν θα σε κάνουν ποτέ να κλάψεις...
Αυτοί που μας πληγώνουν ποτέ δεν ήταν δικοί μας και όμοιοί μας...!!!

Degas,Edgar

O Edgar Degas(Γαλλος ζωγραφος και graphic artist) ηταν ενας απο τους κυριοτερους ιμπρεσιονιστες.


Η κατευθυνση του αλλαξε σημαντικα επειτα απο μια τυχαια συναντηση με τον Manet το 1861.Ο Manet τον εισηγαγε στον κυκλο των εμπρεσιονιστων οπου ηταν καλοδεχουμενος και παρων σε ολα τα shows τους.
Ο Degas δεν ηταν ο τυπικος ιμπρεσιονιστης,καθως ειχε λιγο ενθουσιασμο για το τοπιο αλλα , αντιθετα,ενδιαφεροταν πολυ στο να αποτυπωσει τον αυθορμητισμο της στιγμιαιας εικονας.


Αντιθετα απο τους περισσοτερους καλλιτεχνες οι οποιοι προσπαθουσαν να δωσουν μια καλα "οργανωμενη" συνθεση στα εργα τους, ο Degas προτιμουσε τα εργα του να θυμιζουν φωτογραφιες.

Η εκθεση γλυπτων του καλλιτεχνη φιλοξενειται στο μουσειο Ηρακλειδων.Πληροφοριες εδω

Κατερίνα Γώγου-ποίηση...

Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.
Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε
και οι φίλοι μου με φοβούνται.Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
έχω χάσει τη φαντασία μου και κάθε
φορά που ακούω ''Κατερίνα'' τρομάζω.Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε
πως είσαι εσύ.Ξέρω πως λέγανε ψέμματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια,Πατήσια,Μεταξουργείο,Μετς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια
και οινόπνευμα για να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται
Εμένα οι φίλες μου είναι είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών.
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη
πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια
σιδερένια μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας.Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.

Συζητουσαμε.Αυτα που λεγαμε ηταν πολιτικου περιεχομενου.Με εκαναν να ανατριχιασω.

Μπρρ...μου θυμιζουν Orwell,της λεω.

Με κοιταει και με απολυτη φυσικοτητα μου λεει:είναι Orwell...


Ετος 2010...

1984

Τα καλα βιβλία,σκέφτηκε, είναι εκείνα που σου λένε αυτό που ηδη ξερεις...




Ο σκοπός της Ανώτερης ταξης ειναι να διατηρήσει τη θέση της,της Μεσαίας ο σκοπός ειναι να πάρει τη θέση της Ανώτερης.Ο σκοπός της Κατώτερης,όταν έχει καποιο σκοπό-γιατί σταθερό χαρακτηριστικό της είναι πως ,τσακισμένη από το μόχθο,δεν ενδιαφέρεται 'αμεσα για τίποτε αλλο εκτος απο την καθημερινή ζωή-όταν λοιπόν έχει κάποιο σκοπό, είναι να καταργήσει όλες τις διακρίσεις και να και να δημιουργήσει μια κοινωνία 'οπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ίσοι.








Απόσπάσματα πο το βιβλιο του George Orwell 1984.

Τα σχολια δικά σας...

5η γιορτη Κυριακατικου σχολειου μεταναστων

Ξεκινησαμε μεσημερακι για τον Κολωνο διοτι επρεπε να βοηθησουμε στην οργανωση της γιορτης.
Οταν φτασαμε εκει η γιορτινη διαθεση ηταν εμφανης...Μπαινοντας παρακολουθησαμε μια υπεροχη εκθεση φωτογραφιας.Το πρωτο μερος ειχε πορτρετα των μαθητων του Κυριακατικου Σχολειου Μεταναστων.Ανθρωποι καθε εθνικοτητας χαμογελουσαν στο φακο.Ωραιες εικονες σκεφτηκα.Ανηκοντας στους ΜΕΣ πηγαμε στο αντιστοιχο stand το οποιο ειχε ηδη ετοιμαστει.Μπλουζες με επαναστατικα συνθηματα, με τον Μαρξ ,βιβλια και περιοδικα κοσμουσαν τον παγκο και απο μεσα οι συντροφοι χαμογελαστοι με εκαναν να νιωσω οτι εκει ανηκω...Αφου συζητησαμε πηγαμε μια βολτα στον υπεροχο λοφο του Κολωνου τον οποιο δεν ειχα επισκεφτει στο παρελθον.Στο μερος κατευθαναν ανθρωποι πολλοι Πακιστανοι Αφρικανοι Ταιλανδεζοι Ελληνες και ουτε που καταλαβαμε ποτε εστησαν τους παγκους τους.Διαφορες μυρωδιες ηρθαν στη μυτη μας καποιες οικειες και καποιες εντελως αγνωστες.Υπηρχαν χαμογελαστα προσωπα παντου και αυτο μου εφτιαχνε τη διαθεση.Ηταν η γιορτη τους!
Αργοτερα στη συναυλια καποια συγκροτηματα απο τοΠακισταν και απο το Μαροκο επαιξαν παραδοσιακη μουσικη.Αμεσως η σκηνη γεμισε.Πρωτα απο καποια παιδακια τα οποια χoρευαν και τσιριζαν απο χαρα και υστερα απο μεταναστες οι οποιοι χορευαν στο ρυθμο της μουσικης.Καποιοι μαλιστα φορουσαν και παραδοσιακες στολες.Μεσω αυτης της γιορτης ειχαμε την ευκαιρια να γνωρισουμε το ''διαφρετικο''.Γνωρισαμε τις παραδοσεις τους την κουζινα τους τη μουσικη τους.Ηταν μια αξεχαστη γιορτη που μαζι ελληνες και ξενοι διασκεδασαν επικοινωνησαν εγιναν ενα.
Απο την συναυλια δεν ελειπε η ''νεολαια'' η οποια μας ξεσηκωσε.Ηταν ενα συγκροτημα 16χρονων Φιλιππινεζων.
Λυπη μου προκαλεσε το σχολιο ενος μικρου αφρικανου απο τη Σιερα Λεονε.Αυτα δεν μαρεσουν.Οι ελληνες ειναι ρατσιστες αυτες οι γιορτες δεν κανουν τιποτα..
Τοτε τι ειναι αυτη η χαρα που ενιωσα εκει?Αυτη η ελπιδα?Φιλε μου,ολα μπορουμε να τα αλλαξουμε αρκει να ειμαστε εννωμενοι,μαζι.

παραδοσιακοι Μαροκινοι χοροι

εγω η Ευαγγελια και η Ελενα...
ολοι μαζι δοκιμαζοντας μπλουζες...
παζαρι με παραδοσιακα προιοντα της καθε εθνικοτητας
δοκιμασαμε παραδοσιακα φαγητα
περιμενοντας να αρχισει η συναυλια
ομιλια για τη Γαζα.

ο συνροφος Δημητρης(του υποσχεθηκα πως θα τη βαλω...)


το stand της κιινησης ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

εκθεση φωτογραφιας με πορτρετα των μαθητων του Κυριακατικου σχολειου αλλα και αλλων μεταναστων

ΩΘΗΣΗ.Η λεξη που με ακολουθει αποτην πρωτη γυμανασιου...Η επιτυχια.Το σιγουρο.Το ονειρο των γονιων μου...

Τι ονειρο?Μα φυσικα να παω στο ΤΟΠ φροντιστηριο με τους ΤΟΠ καθηγητες και την ''σιγουρη επιτυχια''.Αυτα τα ακουω χρονια τωρα.Η αρνηση μου να παω στο συγκεκριμενο ιδιωτικο σχολειο -αν και οι γονεις μου ηταν διατεθειμενοι να τα ''σκασουν χοντρα''-
οφειλοταν στην επαναστατικη φυση μου...Κοντρα στο τι λεει ο μπαμπας και η μαμα...
Και να που προχθες βρεθηκα στο στενο στο οποιο ειναι ΕΝΑ απο τα κτηρια της Ωθησης.Λυπηρο?Αηδιασα με τον εαυτο μου...Κοιταω δεξια αριστερα παντου το ιδιο ΩΘΗΣΗ.Μπαινω μεσα.Διαμαρτυρομαι στο μπαμπα μου.Ψιθυριζω κατι για επιχειρηματοποιημενο φροντιστηριο.ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΕΔΩ?Λεω απο μεσα μου.Κατα βαθος ξερω πως εκει θα κατεληγα ετσι και αλλιως.Καταληγω στο οτι το γαμωσυστημα φταιει.Γιατι να μην με καλυπτει το σχολειο?Γιατι να αναγκαζομαι να περναω δυο χρονια κολαση ετσι ωστε να περασω στη σχολη της επιλογης μου?Γιατι μας ωθουν εκει...Πραγματικα ενιωθα σαν προβατο που το πανε για σφαγη...ΕΓΩ ΠΡΟΒΑΤΟ.Ερμαιο στα χερια τους...Αφου μπηκα μεσα Σοβαροπρεπεις -οπως ακριβως περιμενα-με υποδεχτηκαν.Αλλο ενα ρομποτακι.Αναρωτιεμαι πως θα με αντιμετωπιζουν.Γι'αυτους ειμαι απλως αλλο ενα ρομποτακι.Αλλο ενα λιθαρακι στο χτισιμο της ΦΗΜΗΣ τους...Αυτη που θα πληρωσουν αδρα οι γονεις μου.Αυτη που θα με κανει να περασω καπου ''καλα''.Ξερω πως ειναι μια ακομα επιχειρηση.Θα ηθελα να παω κοντρα για ακομη μια φορα.Αλλα το μελλον με τρομαζει πιο πολυ απο την υποδουλωση μου στο ΄΄συστημα΄΄.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ.Αυτα...

Spiros Grammenos @ Theatro Vraxwn: Spiros Grammenos - Xilies Fwnes

Spiros Grammenos @ Theatro Vrahwn: After Live Party

Spiros Grammenos @ Theatro Vraxwn: Zak Stefanou - Ola auta pou thelw na pw

Λεωνίδας Μπαλάφας - Πυροσβεστήρας - Θέατρο Βράχων 2010

music for thought

Ειμαι πολυ χαρουμενη...Και αυτο οφειλεται στο οτι η χθεσινη βραδια ηταν υπεροχη!
Ξεκινησαμε απογευματακι ετοιμοι να απολαυσουμε καποια απο τα πρωτοπαλικαρα της νέας φουρνιάς των καλλιτεχνων της rock ελληνικης σκηνης(κατα τη γνωμη μου αξιοι αντιπροσωποι της)Μιλαω φυσικά για το λατρεμένο Ζακ Στεφανου τον Γιωργο Μυλωνα(μια ευχάριστη εκπληξη για μένα)τον Πανο Μουζουράκη και τον μοναδικο Λεωνίδα Μπαλαφα...
Οταν φτασαμε συνειδητοποιήσαμε οτι η συναυλια ηταν στην ουσία παρουσίαση του δίσκου ενός καινουριου καλλιτέχνη που δεν γνωριζαμε.Το ονομα του?ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ.
Μαυρο μπλουζακι κοκκινες τιραντες κοιλίτσα και ενα μακρυ γενι τα χαρακτηριστικα αυτου του τυπου που μας εκανε να διασκεδάσουμε τόσο.Το πρώτο μας συναισθημα ηταν απογοητευση διότι δεν ξεραμε κανένα τραγουδι του.Μα υστερα...Υστερα ανακαλυψαμε την αυθεντικοτητα το χιουμορ και το ταλέντο αυτου του καλλιτέχνη...Με διασκεδασε με γεμισε αισιοδοξια με εκανε να σκεφτω.Το τελευταιο είναι το καλυτερο...Ισως γιαυτο εφυγα σαν μεθυσμενη.Δεν ηταν μια τυχαια συναυλια.Δεν ειχε μονο ψυχαγωγικο ρολο.Ηταν κατι παραπανω.Γυρω νεοι και μεγάλοι γεμιζαν το θεατρο Βραχων.Πλησιαζαν να δουν αυτο τον εκκεντρικο τυπο που μας καλουσε να ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ.Μεσα απο το χιουμοριστικό στίχο του με κινητοποιησε.Κοιταξα γύρω μου.Γεμισα αισιοδοξια.Υπαρχει και αυτο το ειδος διασκέδασης ρε γαμωτο.Χαρηκα που ήμουν εκει και οχι σε καποια καφετερια να σπαταλάω ασκοπα το χρόνο μου.
Δεν μπορω βεβαίως να μην μιλησω για τους υπολοιπους αξιολογους συντελεστες αυτης της παρουσίασης.Πρωτα απ'ολα με μαγεψε ο Ζακ Στεφανου ο οποιος εχει αποδειξει ουκ ολιγες φορες πως σκεφτεται.Χορεψα τον χαζεψα τον θαυμασα...Με ξεσηκωσαν ομως και τα τραγουδια των αλλων καλλιτεχνων...Με λίγα λόγια ολο χορευα!
Ο σαρκασμος και η πολιτικη σατιρα δεν ελειψε φυσικα οπως και τα συνθηματα καποιων συντροφων (υποθετω)στο τελος των τραγουδιων"ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ"..Το κλιμα ηταν ακρως επαναστατικο κατι που αργησα να καταλαβω μη γνωριζοντας τις πολιτικες ιδεες που εχει ο Γραμμενος(φροντισε ομως να τις φανερωσει μεσα απο τα τραγουδια του)
Στο τέλος αυτης της υπέροχης συναυλιας ο Γραμμενος ειπε το εξης φοβερο:Επειδη ενοχλουμε αυτους που χτισαν παρανομα πανω στα βραχια και θα φωναξουν την αστυνομια πρεπει να κατεβω απο τη σκηνη.Δεν πειραζει ομως.Θα ερθω κατω και θα συνεχισουμε χωρις μικροφωνο!
ετσι και εγινε.Ηρθε και καθισαμε ολοι κατω τραγουδωντας!Ζηλεψατε?Ειχε και συνεχεια.Πολλοι απο αυτους που βρισκονταν εκεί συνεχισαν το party στο Συνταγμα.Τι ωραιότερο?

Ενα απο τα ποιηματα του που εμειναν καρφωμενα στο μυαλό μου.

ΚΑΙ ΣΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΕΙ ΨΗΛΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞIΜΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΛΑ ΜΑ ΠΡΟΣΕΧΕ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.ΓΙΑΤΙ,Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΠΕΡΑΣΕ ΟΜΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΙ'ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ.ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟΣ!!!
ΝΟ PASARAN

χωρίς τίτλο

ΤοΣΟ μονη σε μια τόσο γεμάτη πόλη
πραγματικά μόνη στην Αθήνα...
μεχρι να βρω εσένα ,βέβαια, αλλα αυτο δεν εχει σημάσια αυτή τη στιγμή...
αλλο θέλω να πώ...
μηπως εχουμε χάσει τον στόχο?
μα ποιος ειναι πραγματικά ο στόχος?
αυτο που πραγματικά θελουμε?
αυτο που θελουν οι αλλοι να πετυχουμε?
το ιδανικο?
τι ειναι ο στοχος επιτελους?
και η ιθακη?στοχος ή κίνητρο?
ουφ κιολας μπερδευτηκα ...
με εχετε μπερδεψει πολυ
ναι...και εσυ που με κοιτας με κατι μάτια φωτιά..
τι θες πραγματικά?
μονη στην αθηνα
τοσο μεγαλη πολη κι ομως εγω ειμαι μονη
σε ψαχνω,σε βρήκα,σε χανω
Εβινα ειχες δικιο
δυσκολες οι σχεσεις
φθειρονται
κι επειτα ποιος βαζει τους κανονες?
γιατι πρεπει να φερομαι ευγενικα σαυτον που μου ρουφαει το αιμα
θελω να φυγω
αλλα να παω που?
θελω να ξεφυγω
αλλα απο τι?
γιατι τα πραγματα πρεπει να ναι ετσι?
το κεφαλι μου θα σπασει
ισως να μαι χαζη
ισως...
μα στο δικο μου μυαλο δεν χωρανε αυτα που αυτοι κανουν με ευκολια...
ισως τελικά να ειμαι χαζη...

να ζεις, ν'αγαπας και να μαθαινεις

Μερικές φορές με παίρνει απο κατω...Ειμαι 16 χρονών και έχω τοσα πολλα στο μυαλό μου...Τόσα πραγματα που με κανουν να ανησυχω.Και να ξεχνάω ταυτοχρονα.Ξεχναω οτι είμαι μόλις 16 χρονών.Λυπηρο έτσι?

Ξεχναω πως ειμαι νέα,σκεφτομαι,γευομαι και απολαμβανω τη ζωή.
Κρίνω,θυμώνω,φοβάμαι,προσπαθω...ΖΩ!
Ξεχνάω πως έχω όνειρα δεν αισθανομαι τον κινδυνο!Τον περιφρονω...Ονειρευομαι με μάτια ολανοιχτα που λαχταρουν το αυριο...ΖΩ!
Ξεχναω πως αγαπάω,πως ερωτευομαι
Διψαω για μαθηση...Οχι την τυποποιημενη οχι αυτη δεν τη θέλω.Μου την έχουν επιβαλει και την βαριέμαι...
Κυνηγαω τα ονειρα μου.ΘΑ τα κανω πραγματικοτητα ολα ενα ενα(αφησε με να ονειρευτω ειμαι μολις 16 χρονων!)ΖΩ ΓΑΜΩΤΟ!
ΚΑΙ ΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ
ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ!
Ας ζησουμε την καθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μόνο ετσι θα ζήσουμε πραγματικά...








ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΙΑΤΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ...
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΤΩΡΑ.ΑΛΛΙΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗ ΒΡΕΙΣ ΕΚΕΙ
Λεό Μπουσκάλια.

ΩΣ ΕΔΩ

ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ
Ηξερα οτι μόλις επεφτε το σκοταδι,θα άρχιζαν τα ίδια.Ξανά και ξανά.Οι ίδιες βιαιότητες το ιδιο καψιμο χαμηλά στην κοιλιά η ίδια απογνωση.<<Ε, κορίτσι!>> φωναζε άγρια πριν ορμήσει πάνω μου.Την τρ'ιτη μέρα αρχισε να με χτυπάει.Δεν ανεχόταν να του αντιστεκομαι.Και η μανα του τον παρότρυνε.<<Χτύπα την πιο δυνατά!Οφειλει να σε ακουει>>



ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ
Όποτε μπορούσα πηγαινα και χωνόμουν σε μια γωνια χαμένη και πελαγωμένη.Τα δόντια μου χτυπούσαν όσο σκεφτόμουν τη νύχτα που πλησίαζε.Ήμουν μόνη.Δεν είχα ανθρωπο να μιλήσω.Τον μισούσα!Τον μισούσα βαθειά!Όλα τα κορίτσια που παντρευονται περνανε αραγε το ίδιο μαρτυριο?Ή μήπως ήμουν η μόνη που με βασάνιζαν έτσι?Δεν ένιωθα την παραμικρη αγαπη για τον "άντρα" μου.Άραγε οι γονείς μου ένιωθαν αγάπη ο ενας για τον άλλον?Εγώ με αυτον μόνο κατάλαβα τι θα σημαίνει στ'αλήθεια λεξη <<ωμοτητα>>
Απο το βιβλιο ΔΕΚΑ ΕΤΩΝ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΗ Νοζουντ Αλι.


ΜΙΣΟΣ
ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΠΙΘΗΚΟΣ ΠΑΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ
θα το πληρωσει καποια μερα δεν θα ειμαι για παντα αιχμαλωτη
ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Το να μιλαω ειναι αναγκη αλλιως θα τρελαθω απο μοναξια
απο το βιβλιο ΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ Ζανα Μοχσεν

ΠΟΝΟΣ
« Την εγχείρηση την έκανε μια γριά τσιγγάνα, που στην κοινότητά μας την θεωρούμε σημαντικό πρόσωπο, αλλά εγώ την θεωρούσα φόνισσα. Την νύχτα πριν την κλειτοριδεκτομή μου , η μητέρα με συμβούλεψε να μην πιω πολύ νερό η γάλα για να μην χρειαστεί να ουρήσω. Εκείνο το βράδυ η οικογένεια ασχολήθηκε περισσότερο μαζί μου, αυτή ήταν η παράδοση. Πριν ακόμη χαράξει με ξύπνησαν για την εγχείρηση …Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή , ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. …Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ εάν ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της . Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου …άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. …Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα . Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα…όταν ξύπνησα αντιμετώπισα σοβαρό πρόβλημα ούρησης…το μόνο άνοιγμα που είχε μείνει για τα ούρα και το αίμα της περιόδου, ήταν μια μικροσκοπική τρύπα με διάμετρο ενός σπιρτόξυλου… »

Ο πατερας μου μου ειπε
ξερεις ποσα δινει για σενα?ΠΕΝΤΕ ΚΑΜΗΛΕΣ!!!ΕΙμαι πολυ περήφανος για σενα!
απο το βιβλιο ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ Γουορις ντίρι.

Είναι θλιβερο να σκεφτεσαι και μονο πως υπαρχουν γυναικες στον κοσμο που αντιμετωπιζονται ετσι.Σαν σκλάβες.Σαν αντικειμενα.Τα παραπανω αποσπασματα ειναι γραμμενα απο πραγματικες ηρωίδες που δεν δίστασαν να εναντιωθουν στα παραλογη και παρανομη θεληση των γονιων,τη κοινωνιας,της θρησκειας τους.Πιστεψαν στον εαυτό τους και βρηκαν το θαρρος να παλεψουν μονο και μονο για τα δικαιωματα τους.Αυτες οι γυναικες επαναστατησαν και αξιζουν την αναγνωριση και τον θαυμασμο μας.Αξιοσημειωτο ειναι πως ηταν 10 , 15 και 13 χρονών αντιστοιχα.Και αυτο που με αφησε αφωνη ηταν το γεγονός οτι μια απο αυτες τις ιστοριες(αυτη της Νοζουντ Αλι)εγινε το 2008.Ακομα και σημερα υπαρχουν ανθρωποι που ζουν στην αγνοια.Και κυρίως γυναικες οι οποιες υποτασσονται στις επιθυμιες των πατεράδων,αντρων,αδερφών τους.Ανθρωποι αμορφωτοι χειριζονται τις γυναικες τους σαν σκουπιδια τις ταπενωνουν τισ πουλανε τις αγοραζουν.Και αυτο που με απελπιζει ειναι το οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ δε ξερουν τι γινεται στον υπολοιπο κοσμο.Η Γουόρις ρώτησε την φιλη της στο Λονδίνο:Ωστε δεν το εχουν κανει σε σενα και τη μαμα σου αυτο?χρονιά 1995.Πρεπει επιτελους να τελειωσει αυτο το βασανιστιριο στα μουσουλμανικα κρατη...Που εινια ο πολιτισμος?Που ειναι η αναπτυξη?ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΑ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Πρωτη ανάρτηση...Ειμαι τοσο ενθουσιασμενη...Λοιπον θα αρχίσω με ενα ξεχωριστό event...

Το κυριακάτικο σχολείο μεταναστών κανει την 4η αντιρατσιστική γιορτή του το Σαββατο 26 Ιουνιου !Ειναι μια τόσο ωραια προσπάθεια...Μια ακόμη ευκαιρία να φανερώσουμε τα πραγματικά μας αισθήματα και να αποβάλουμε το ρατσισμο και την ξενοφοβια που μας εχουν περασει...Νομίζω πως επιτέλους ήρθε η ωρα να ανακαλύψουμε το διαφορετικό που τοσο μας τρομάζει...Σ'αυτή τη γιορτή θα εχουμε την ευκαιρία να γνωρισουμε το πραγματικό προσωπο των "ξένων" και οχι αυτο που μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ.Επισης οπως κάθε χρονο στη γιορτή εκτός απο τις συζητησεις για οτι μας απασχολει και διαφορες εκδηλωσεις θα λάβει χώρα μια συναυλία Ελληνικών και μεταναστευτικών μουσικών σχημάτων...Μια ωραια κινηση για να δειξουμε στους "ξένους" πως δεν είναι μόνοι...



Σαββατο 26 Ιουνιου απο τις το απόγευμα στο Ανοιχτό Θεατρο Κολωνού!θα ακολουθησει συναυλία στις 7:30.ΕΙσοδος ενισχυσης 6 ευρω.
Θα είμαστε ολοι εκει!