...traigo sangre de la tarde herida en la mano y una vela de mi corazón para invitarte y darte este alma que viene para compartir contigo tu bello blog con un ramillete de oro y claveles dentro...
desde mis HORAS ROTAS Y AULA DE PAZ
TE SIGO TU BLOG
CON saludos de la luna al reflejarse en el mar de la poesía...
AFECTUOSAMENTE BEATRICE
ESPERO SEAN DE VUESTRO AGRADO EL POST POETIZADO DEL FANTASMA DE LA OPERA, BLADE RUUNER Y CHOCOLATE.
μπορει να μην καταλαβα τιποτα απο οτι ειπες καλε μου Jose αλλα ξερω πως ειναι θετικα.Στα Ισπανικα ξερω ελαχιστα πραγματα αλλα που θα παει θα μαθω και θα σου απαντησω. Τους χαιρετισμους μου beatrice!
Ωραίοι οι ψαγμένοι άνθρωποι...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια ποια απο τις δυο? :P
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τις δύο...
ΑπάντησηΔιαγραφή...traigo
ΑπάντησηΔιαγραφήsangre
de
la
tarde
herida
en
la
mano
y
una
vela
de
mi
corazón
para
invitarte
y
darte
este
alma
que
viene
para
compartir
contigo
tu
bello
blog
con
un
ramillete
de
oro
y
claveles
dentro...
desde mis
HORAS ROTAS
Y AULA DE PAZ
TE SIGO TU BLOG
CON saludos de la luna al
reflejarse en el mar de la
poesía...
AFECTUOSAMENTE
BEATRICE
ESPERO SEAN DE VUESTRO AGRADO EL POST POETIZADO DEL FANTASMA DE LA OPERA, BLADE RUUNER Y CHOCOLATE.
José
Ramón...
μπορει να μην καταλαβα τιποτα απο οτι ειπες καλε μου Jose αλλα ξερω πως ειναι θετικα.Στα Ισπανικα ξερω ελαχιστα πραγματα αλλα που θα παει θα μαθω και θα σου απαντησω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους χαιρετισμους μου beatrice!
la poesía debe ser readen en su versión original en mi opinion.Enjoy esta obra maestra de un poeta griego.
ΑπάντησηΔιαγραφήὌχι πιὰ λέξεις καὶ ὀνόματα• κάτι ἤχους μονάχα ξεχωρίζω• -ἕνα ἀσημένιο κηροπήγιο ἤ ἕνα κρυστάλλινο ἀνθογυάλι ἠχεῖ ἀπὸ μόνο του καὶ ξαφνικὰ σωπαίνει κάνοντας πὼς δὲν ξέρει τίποτα, πὼς δὲν κουδούνισε αὐτό, πὼς κανένας δὲν τὄχε ἀγγίξει, πὼς κανένας δὲν πέρασε πλάϊ του. Ἕνα φόρεμα σωριάζεται μαλακὰ ἀπ' τὴν καρέκλα στὸ πάτωμα, μεταθέτοντας τὴν προσοχὴ ἀπ' τὸν προηγούμενο ἦχο στὴν ἁπλότητα τοῦ τίποτα. Ὡστόσο ἡ ἰδέα μιᾶς σιωπηλῆς συνωμοσίας, παρ' ὅτι διαλυμένη στὸν ἀέρα, ἐπιπλέει πυκνωμένη σ' ἕνα ἐπίπεδο πιὸ πάνω, σχεδὸν σταθμητή, τόσο ποὺ αἰσθάνεται τὸ χάραγμα τῶν ρυτίδων νὰ βαθαίνει πλάϊ στὰ χείλη σου ἀπ' αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν παρουσία ἑνὸς παρείσακτου ποὺ παίρνει τὴ θέση σου μεταβάλλοντας ἐσένα σὲ παρείσακτο, ἐδῶ στὸ κρεββάτι σου, στὴν κάμαρά σου.
Γιαννης Ριτσος.
<>