Νιωθω οργη...ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ...Ναι,αλλο μπατσοι αλλο αστυνομικοι...Αλλα αυτη η μερα ηταν του Αλεξη...Ηταν ΔΙΚΗ ΜΑΣ. στη μνημη του αλεξη... Δεν θελω να ξεχασω...Δεν πρεπει να ξεχασω...Νιωθω μια βαθια λυπη...Φοβαμαι...Αλλα δεν θα το βαλω κατω...Ισως μιλα η επαναστατικοτητα των 16 χρονων μου...Αλλα ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το βαλω κατω!Στην μνημη του Αλεξη λοιπον που και εκεινος ψαχνοταν,ενιωθε , φοβοταν,ζουσε.Μπορει να μην τον ξερω,αλλα αντιπροσωπευει την νεολαια,τον αθωο και τον αδυναμο ταυτοχρονα,ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΩΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗΣ... σημερα ξεχασαν πολλοι...
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ!ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!